Հարսանեկան եթեներ, Ավանդույթներ, Հարսանեկան Նախանշաններ
Չի կարելի ամուսնանալ մայիս ամսին, այլապես "տառապանքի" դար կլինի:Բարի մարդիկ մայիս ամսին չեն ամուսնանում.
Ամուսնանալ ամսվա 13-ին վատ նշան է:
Առավել հաջողված են համարվում կեսօրից հետո տեղի ունեցած ամուսնությունները:
Հարսանիքից առաջ անձրևի տեղալը համարվում է բարի նախանշան:
Վերջին գիշերը հարսանիքից առաջ հարսն ու փեսան պետք է անցկացնեն առանձին և հարսանիքի օրն առավոտյան հարսը չպետք է տեսնի փեսային մերկ: Հարսանիքից առաջ հարսը պետք է գիշերի կամ իր ծնողների տանը, կամ մեկ ուրիշ սենյակում: Սա այն դեպքում, եթե երիտասարդներն արդեն ապրում են միասին:
Եթե փեսան գալիս է հարսի տուն աղտոտված - տանտեր չի լինելու:
Եթե փեսան նվիրում է հարսին կենցաղային տեխնիկա- խորհրդանշում է թեթև կյանք:
Եթե փեսան ոտքը դնում է հարսի տան դիմաց գտնվող ջրափոսի մեջ – նա կապրի արբեցողի հետ:
Եթե փեսան կատուներ է սիրում – նախանշում է քնքուշ ամուսին:
Եթե փեսան սիրում է իր հարսնացուի հետ լինել ընկերների շրջապատում – նշանակում է ամուսինը լինելու է ոչ խանդոտ:
Եթե փեսան երգում և կիթառ է նվագում – հաճախակի գիշերերգերի նախանշան է:
Եթե հարսը հարսանիքից առաջ կորցրել է ձեռնոցը կամ կոտրել հայելի – վատ նախանշան է:
Եթե փեսան շուն է սիրում – խիստ, բայց նվիրված ամուսնու նախանշան է:
Եթե հարսանիքի օրն առավոտյան հարսն ու փեսան կամ հարազատները փռշտում են, նշանակում է հարսն ամուսնության մեջ կլինի երջանիկ:
Եթե հարսն ու փեսան լուսանկարվել են միասին մինչ հարսանիքը – միասին չեն լինելու:
Երբ ծնողները օրհնում են երիտասարդներին, հարսն ու փեսան միասին պետք է կանգնեն միևնույն գորգի վրա (կամ ցամքոցի, հատուկ կարված այդ ծիսակատարության համար), որպեսզի հարազատների հետ ապրեն հաշտ ու համերաշխ:
Որպեսզի ամուսնության մեջ լինեն երջանիկ, հարսը հարսանիքի օրը պետք է լաց լինի:
Հարսը չպետք է թույլ տա ընկերուհիներին կանգնել հայելու առջև իրենից առաջ, որպեսզի չտանեն իր սիրելիին:
Երբ փեսան վերցնում է հարսին հայրական տանից, նրան ոչ մի դեպքում չի թույլատրվում ետ շրջվել:
Վատ նախանշան է – զբոսնել ԶԱԳՍ գնալուց առաջ:
"Փրկագնից" հետո հարս ու փեսայի հագուստը միացնում են քորոցով, որպեսզի ոչ ոք նրանց միջով չանցնի: ԵՎ այդպես ամրացված էլ նրանք պետք է գնան ԶԱԳՍ:
Նախանշան հակասող նախորդին` հարսն ու փեսան անպայման ԶԱԳՍ պետք է գնան տարբեր մեքենաներով, իսկ ԶԱԳՍ – ից հետո միևնույն մեքենայով:
ԶԱԳՍ կամ եկեղեցի գնալիս, հարսի զգեստին և փեսայի վերնաշապիկին պետք է քորոցներ ամրացնեն, որպեսզի ոչ ոք աչքով չտա:
Եթե հարսանյաց շքերթի ժամանակ լսվեն ղողանջների ձայներ – դժբախտության նախանշան է:
Եթե ԶԱԳՍ մտնելիս փեսան սայթաքի, նշանակում է, նա վստահ չէ իր որոշման մեջ:
Եթե սայթաքում է հարսը – ևս անվստահություն նշան է իր կողմից:
Հարսի և փեսային ծնողները չպետք է ԶԱԳՍ – ում ներկա գտնվեն:
Եթե հանկարծ հարսանյաց արարողության ժամանակ քոր է գալիս հարսի ձախ ձեռքի ափը, նշանակում է ապրելու է հարուստ, իսկ աջի դեպքում` տանը միշտ լինելու են բազմաթիվ հյուրեր և ուրախություն:
Հարսանիքի օրը հարսի մայրը փոխանցում է աղջկան ընտանեկան նշխարը (հիշատակի իր): Այդ իրը հարսը պետք է պահի իր մոտ, որպեսզի ապահովի իր ընտանիքի բարեկեցիկ կյանքը:
ԶԱԳՍ – ից հետո, երբ երիտասարդները մոտենում են տոնական սեղանին, ցանկացած ընտանիքի ամենամեծ անդանը պետք է երեք անգամ պտտեցնի երիտասարդներին սեղանի շուրջը: Համաձայն սլավոնական ավանդույթների - այն խորհրդանշում է հավետ կապ ամուսինների միջև:
Ամուսնությունից հետո երիտասարդները պետք է նայեն միևնույն հայելու մեջ – այն պետք է բերի հաջողություն:
Որպեսզի ամուսինները երբեք չվիճեն, երիտասարդները տան դռան առջև կոտրում են ափսեներ և անցնում կոտրված կտորների վրայով:
Հարսը չպետք է մենակ անցնի նոր տան շեմից: Ամուսինը պետք է տանի նրան ձեռքերի վրա պահած: Այդ դեպքում նոր տանն ամբողջ կյանքում երիտասարդ կնոջը “կպահեն ձեռքերի վրա”:
Հարսանյաց արարողությունն ավարտվելուն պես, հարսը շրջվում է մեջքով հյուրերին և իր գլխի վրայով նետում հարսանյաց ծաղկեփունջը: Այն աղջիկը, ով կբռնի ծաղկեփունջը, հաջորդը կամուսնանա:
Այդ ծիսակատարությունից հետո, փեսան հանում է հարսի ոտքի կապը և նույն ձևով նետում: Ով կբռնի այն, նա էլ ամենաշուտը կունենա կյանքի ուղեկից:
|
